Kolejka Linowa na Kasprowy Wierch

Na sam szczyt natomiast Kasprowego Wierchu narciarzy, a także turystów dowozi kolej kabinowa. Czas przejazdu, na długości 4291,59 metra, wynosi 12 minut, zaś różnica wysokości wynosi 936 metrów, z nachyleniem 22%. Dolna stacja kolejki znajduje się w Kuźnicach, na wysokości 1027 m n.p.m., wysokość stacji pośredniej w Myślenickich Turniach to 1352 m n.p.m., z kolei wysokość stacji górnej wynosi 1959 m n.p.m. Przepustowość tej kolejki wynosi 180 osób na godzinę w sezonie letnim i aż 360 osób na godzinę w okresie zimowym, zaś wagon jednorazowo zabrać może do 60 osób. Historia tej kolejki jest długa.

Pierwsze plany jej budowy wiązały się z decyzją władz lokalnych o zagospodarowaniu Tatr. W roku 1935 powstała spółka Linkolkasprowy, której głównym celem działania miała być budowa kolejki prowadzącej na szczyt Kasprowego Wierchu. Oprócz spraw turystycznych, inwestycja ta miała powiązanie z organizacją mistrzostw FIS w Zakopanem, w roku 1939. Projekt kolejki został wykonany z kolei przez firmę Bleichert, w porozumieniu ze Stocznią Gdańską. Rozpoczęcie budowy kolejki poprzedzone zostało licznymi protestami ekologów. Ostatecznie, roboty nad budową rozpoczęto 1 sierpnia 1935 roku, a całość inwestycji wynosiła przeszło 3,5 miliona złotych, (co zwróciło się z dochodów już do 1939 roku). Było to niezwykle trudne przedsięwzięcie. Materiały bowiem na budowę dostarczane były na szczyt Kasprowego przez tragarzy.

Także sama konstrukcja kolejki, która miała zostać zamontowana na stromym zboczu, wiązała się z wieloma trudnościami, zarówno terenowymi, jak i atmosferycznymi do pokonania. Ostateczne zakończenie prac przypadło na 26 lutego 1936 roku. Kolej linowa na Kasprowy Wierch była pierwszym tego typu urządzeniem w Polsce i w Tatarach. Cała trasa wybudowanej kolejki podzielona została na dwa, niezależne odcinki: pierwsza z Kuźnic do Myślenickich Turni; druga zaś z Turni na szczyt Kasprowego Wierchu. Każdy odcinek napędzany jest dwoma silnikami elektrycznymi, zaś w razie braku zasilania – własną prądnicą połączoną z silnikiem diesla. Odcinki te składają się z dwóch lin nośnych, liny pędnej i pomocniczej, zaś wszystkie opierają się na podporach, zakotwionych na stacjach końcowych.

Ruch pasażerski na tych odcinkach odbywa się wahadłowo. Cała instrukcja kolejki to niezwykły projekt, charakteryzujący się nowoczesnością, funkcjonalnością oraz idealnym zespoleniem z otoczeniem. Niestety jej ujemny wpływ na przyrodę tatrzańską do chwili obecnej budzi wiele emocji zarówno wśród zwolenników, jak i przeciwników. Z drugiej zaś strony powstanie tej kolejki przyczyniło się do znacznego rozpropagowania narciarstwa w Polsce, a Kasprowy Wierch stał się świętą górą narciarzy.